Szczegóły publikacji

Ustalana centralnie polityka dotycząca rodziny w dużej mierze jest realizowana na poziomie samorządowym. Ustawa o samorządzie jasno określa, że zadania własne gminy obejmują między innymi „wspieranie rodziny i systemu pieczy zastępczej”, ale także wskazuje, że samorząd realizuje zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. Polityka socjalna państwa ustalana na poziomie centralnym w praktyce realizowana jest przez miejskie czy gminne ośrodki pomocy społecznej podlegające formalnie władzy samorządowej. Zajmują się one wypłatą różnego rodzaju świadczeń, pomocą rodzinom zagrożonym ubóstwem, niewydolnym wychowawczo, wielodzietnym, zastępczym. Na realizację takich zadań samorząd powinien otrzymać środki finansowe w wysokości koniecznej do wykonania zadania. W praktyce oznacza to wyznaczanie samorządom coraz większej liczby zadań i nie zawsze dobrze oszacowane koszty ich realizacji. Ponadto z badań opinii publicznej dość jednoznacznie wynika, że społeczne oczekiwania wobec lokalnych samorządów są bardzo duże, zwłaszcza w kwestii pomocy społecznej, wsparcia różnych kategorii osób, które same sobie nie poradzą ze swoimi problemami. Ponad trzy czwarte badanych (77%) uważa, że powinno to być zadanie lokalnych władz – jest to przekonanie częściej prezentowane niż pogląd, że pomoc taka powinna być zadaniem władz państwowych i instytucji państwa (69%).

 

W tej sytuacji warto sprawdzić, jak samorządy radzą sobie z wieloma przypisanymi im prawem zadaniami. Czy oprócz licznych zadań zleconych miasta i gminy realizują ustawowe zadania dotyczące wsparcia rodzin? Czy i jak jest realizowana lokalna polityka prorodzinna? Od jakich czynników to zależy? Z jakimi trudnościami borykają się miasta i gminy w Polsce?